هرگز
نفهمیدم ، چرا ترکم کردی
و
هرگز با من وداع نکردی
اما اکنون
که تو را می بینم
از
درون خرد شده ام ، اما غرورم را حفظ می کنم
اکنون می
فهمم که، بهتر است بعضی حرفها ناگفته بماند
از
حقیقت می هراسم
اما
چه می توان
کرد، وقتی همچنان تو را دوست دارم
اگر
می توانستم یکبار دیگر آغاز کنیم
می
دانم اگر تلاش کنیم عشقی استوارتر خواهیم داشت
مطمئن
هستم،اه
و هرگز
اجازه نخواهیم داد، ازدلمان بیرون برود
مدت
زیادی است
که
حرفهایی گفتنی در
درون نگاه داشته ام
اما
با گذشته روبرو شدم،اکنون می فهمم
اجازه
نمی دهم ، بر
سر راهمان قرار گیرد
هرگز
نمی دانستم،عشقی اینچنین استوار،پژمرده می شود
اما
چه می توان کرد
اگر
هنوز تورا دوست دارم
و
تو نیز مرا دوست داری
چگونه
می توانیم دوری گزینیم
از
چیزی که، زمانی بسیار پابر جا بود
آیا
جرات این را داریم که بگوییم اشتباه کرده ایم

طرف
مقابل

سیاهی در
سیاهی ,شب پی شب

منو مهر
خموشی خورده بر لب

عروس
ارزوهام سیاه پوش

شدم از
خاطر دنیا فراموش

نه امیدی
به صبح روشنایی

نه
اوایی, نه اهنگ درایی

نه
مجنونی که عشق اموزم از او

نه
لیلایی که جان افروزم از او

نه
خورشیدی که ظلمت سوز باشد

نه
فردایی که شاید روز باشد

کویرم ,خشکم و بی
حاصلم

غریقی
خسته,دور از ساحلم

من از
ساحل دور و ساحل از من

من از او
غافل و او غافل از من

نه
منصورم که مرد دار باشم

نه چون
نقشی که بر دیوار باشم

                                                               سروده:ابوالقاسم جلیلیان مصلحی شاعر معاصر