حس قشنگ عشق
وقتی بچه بودم همش شعرای لیلی و مجنون دم گوشم زمزمه می شد یا شعرهایی که عاشقونه بود و زیاد می شنیدم. نمی دونستم این آخه چه احساسیه که همه رو به شعر وا می داره یا به خوندنش.
همش تو ذهنم این سوال بود اما هر چی بزرگتر می شدم بیشتر می فهیدم که چه حسیه این عشق.
از خیلیا شنیدم این احساسو این که واسه یکی همه ی دنیایی.اما حالا بگذریم از این عشقای خیابونی که فقط نام مقدس عشق روشه.
نمی دونم تا حالا عاشق شدی یا نه؟
اما عشق یه احساس قشنگه که آدم اگه اونو تجربش کنه تازه می فهمه تمام عمرش بدون عشق به بطالت گذشته. عشق چیزیه که مورد علاقه شدید یکی قرار می گیری.یا وقتی اونو می بینیش قلبت به ضربان می افته دست و پا تو گم می کنی.
اما در این حس قشنگ این مهمه که عشقت پاک باشه مثه لیلی و مجنون.خسرو و شیرین و....
و اینم مهمه که عشقت یه طرفه نباشه چون مثل اینه که عشقو به زور داری از یکی گداییش می کنی.
"برای عشق جنگ کن اما هرگز آن را گدایی نکن"
اما افراط در این حس عاشقی هم خیلی بده جو ن ممکنه طرفت خیلی عیبا داشته باشه اما تو به خاطر علاقه زیادی که بهش داری این عیبو نبینی.
یاد حرف یکی از دوستام افتادم که همیشه میگه:
"دوست داشتن کسانی که لایق عشق نیستند اصراف محبت است"
واما دوستان در آخر می خوام نظر شما رو هم راجع به این حس بدونم چون می دونم خیلی ناگفته ها در مورد عشق هس که منم نمی دونم
